BİR YAŞLININ GÜNLÜĞÜ SON SAYFA

Geçmişten anlık bir alıntıdır mutluluk ,
Hiç geçmemiş acılar arasında,
Keten bir gül yırtığı gibi.
Merceğinden bakınca bulanık bir gülüş
Odaklanmak mümkün değilse de
Çerçevesini taşıyor bilinmeze
Tutup iki ucundan iki yusufçuk;
Kanatları rüküş.

Dillerinde kezzap, afilli!
Karma karışık tedirgin ufuk,
Yüksek sesle, 
Alçak uçuş, iri bir öykünüş ile 
Ele geçirmiş falcılar kürsüyü,
Boz bulanık bir nutuk. 

Nüshaları musalla taşına yayılmış eksizler,
Basıldı basılacak birazdan zile.
Kelimeler, sayfalardan dudağa dek uçuşan,
Kelimeler örtük anlamlıdır ,her biri ayrı bir mecazdan .
Simleri dökük son sayfada, 
Yazdığında kader, vadeye dair son cümleyi 
Oysaki önce,
Tümceler imletir yeri göğü,
Üstü çizilecek bir öyküyü.
Rüzgar en ölümcül evresinde ölümcül bir hastalığın
Kuşlar öksürür, çürür eleğimsağma
Bulutlar kurur,
Dizilir ardınca sonsuzluk çizgisine ipince.
Anlarsın ki
Gönül; değirmenidir oldum olası özlemlerin :
Özlemelerin bu yüzden iptali istenir,
Bilirsin ey hace,
Öyle gizli ümit etmeler vardır ki, yalandan kuş tüyü !

Nefes sürecinin rengi, bilmem ne trak...
Vakit, son dilimindedir artık 
Asırlık ve verimsiz bir saatin .
Hasatsızlık, evhamlı büyü.
Kuraklıktan bir türlü kurtulamayan,
Çim bitmeyen toprak...
Kim açıklayacak bana bilmem ki
Altındaki onca ölüyü?
Nedamet göz yaşını bırak,
Son düşüşüne birkaç saniye kala kirpiğin.
Oysa ,
Olmuş mudur tarihinde insanlığın
Yarını düşünmediği bir günü?

Açığa çıkıyor bir kaç kürek toprakla
Kalbin gözüyle sezdiği ve seçtiği fark,
En keskin ibrettir çabucak unutulan 
Kimsenin kaçamadığı o ebedi firak!