KÖYLÜ ŞEHİRLİ, FAKİR ZENGİN

Fazla uzağa değil, şöyle 70’lere 80’lere gidip köylü şehirli, fakir zengin arasındaki yaşam kalite ve farkını şöyle bir karşılaştıralım. 

Köyde yaşayanlar fakir, şehirdekiler ise zengin. Köyde yaşayanlarla şehirde yaşayanların arasında yaşam kalitesi ve uydurma bir medeniyet kavramıyla koca bir uçurum vardı. En azından bu böyle aşılanmıştı. 

Köyde yaşayanların kullandıkları araç gereçler, besledikleri hayvanlar, yedikleri içtikleri, sosyal aktiviteleri hem demode hem çağ dışı hem de küçük düşürücüydü. 

Şehirliler devasa beton binalarda iç içe, köylüler kerpiç ve ahşap evlerde ayrı ayrı yaşarlardı. Köylüler ulaşım için at kullanırken şehirliler otomobil, köylüler tahta makatta oturup yün döşek ve yorganla yatarken şehirliler kanepede oturup pamuklu yorgan örterlerdi. Köylüler kendi ürettikleri tereyağı, yoğurt, çökeleği yiyip süt içerken şehirdekiler salam sosisi konsantre portakal suyuyla içerlerdi. Köyde odun ve tezek sobasıyla ısınıp üstünde yemek çay yaparken şehirliler kalorifer ve doğalgaz kullanırdı. Köylüler tavuk, keçi, koyun, inek beslerken şehirliler kedi, köpek, papağan, muhabbet kuşuyla birlikte yaşarlardı. Şehirde televizyon, sinema izlenirken köylüler sohbet eder, örf ve geleneklerinin getirdikleri köy oyunlarıyla sosyal aktivitelerini gerçekleştirirlerdi. Köylüler şalvar, yün kazak, puşi, yazmalı tülbent örterken şehirliler takım elbise, kot pantolon şapka giyerlerdi. Arada koca bir medeniyet farkı vardı. Haliyle köylüler fakir ve cahil, şehirliler de zengin ve medenilerdi.!

O dönemlerde köyde yaşayanlara burun ucuyla bakan, küçük gören, midesi bulanan bu şartlarda nasıl yaşıyorlar diyenler bu gün şehirde köy kahvaltısı yapmanın, odanın birini ahşap kaplayıp minder döşeyerek odun sobası yakmamın, ata binmenin, makat divanlarda oturup yün yorgan örtmenin, tavuk beslemenin kısaca suni köylü olmanın derdine ve telaşına düştüler. Tek hayalleri köyde yaşayabilmek.! 

Dikkatinizi çekti mi? Daha dün fakirlik ve cahillik olarak görülen köy yaşamı şimdi zenginlerin hayallerini süsleyen, hafta sonları kısmen ulaşabildikleri bir yaşam türü oldu.! 

Paran varsa ata binersin, paran varsa organik köy kahvaltısı yaparsın, paran varsa odun sobası yakarsın, paran varsa evinin bir kölesini köy odasına çevirebilirsin. Paran varsa bir hobi bahçesi yapabilirsin. Paran varsa arada bir köyde vakit geçirebilirsin.! 

Eğer çok paran var ve zenginsen birkaç günlüğüne bir tatil köyüne gidip, şalvar giyip yazma puşi örtünerek bir köy odasında minderlerin üstünde oturup güzel bir köy kahvaltısı eşliğinde reels videosu çekerek zengin olduğunu kanıtlayan bir story atabilirsin.! 

Dünün fakir ve cahil köylülerin organik yaşam tarzlarına bugünün çok zenginleri ancak belli düzeyde ulaşabiliyor, kimisi sadece hayal edebiliyor, kimisi de sanalda yapay yaşayabiliyor.! 

50 yıl önce bedava yaşanılan hayatı bu gün parayla sayın alabilmen imkansız. 

Ne kadar enteresan değil mi?

‘’Zenginlerin parayla ulaşamayacağı bazı şeyleri fakirlerin günlük yaşantısının içinde bedava bulabilirsin.’’ Bu da bana ait bir söz olarak tarihe geçsin.! 

Kanuni Sultan Süleyman’ın ve dahi Atatürk’ün de dediği gibi ‘’Köylü milletin efendisidir’’ 

Kalın sağlıcakla..